Interview met Loes Lijmbach

Interview met Loes Lijmbach

Kracht zit in sterke onderlinge samenwerking en betrokkenheid

Ervaringen op de middelbare school kunnen van grote betekenis zijn voor de rest van je leven.

Mijn docente handenarbeid keek verder dan mijn recalcitrante gedrag, spoorde mij aan mijn creativiteit verder te ontwikkelen en werd hiermee voor mij een grote inspirator. “Met een langdurig zieke moeder en middenin de puberteit, was mijn gedrag niet zo vreemd”. “Zij prikte daar doorheen.” Ze is ruim dertig jaar ondernemer, maatschappelijk betrokken en politiek geëngageerd. Het verbeelden van ideeën en het vastleggen van de context vormt een belangrijk deel van haar dagelijks werk als landschapsarchitect.

Loes groeide op in het Haagsche en woont al meer dan 30 jaar in Wijk en Aalburg. Ze begint al vroeg met besturen als ze voorzitter wordt van de vereniging van oudleerlingen van Huis te Lande. een middelbare tuinbouwschool voor meisjes. Daarna volgt ze een opleiding in Boskoop tot landschapsarchitect en neemt ze na haar opleiding, zitting als bestuurslid in de brancheorganisatie , Nederlandse vereniging van Tuin-en Landschapsarchitecten.

Als haar twee zonen naar school gaan, wordt Loes lid van de medezeggenschapsraad van de basisschool van haar kinderen, ook is ze bestuurlijk actief in de peuterspeelzaal.

Veel geleerd

In 1994 wordt de interesse van Loes voor de politiek gewekt door de actieve rol van haar man in het CDA. Ze wordt zelf ook lid. Loes vertelt enthousiast over deze periode: “Het mooie van het CDA is dat je door alle lagen heen loopt. Zie het als een bedrijf waarbij je onderaan begint. Je maakt flyers, je leest de stukken over onderwerpen waarvan je verstand van hebt en je leert echt elkaars talenten te versterken. Als burgerraadslid speel je in eerste instantie nog geen actieve rol. Een maal per maand heb je overleg en ondersteun je de fractie. In 2000 stond ik voor het CDA als vijfde op de kieslijst. Het lag niet voor de hand, maar door een wisseling in de fractie kwam ik toch in de gemeenteraad. De portefeuille Ruimtelijke ordening kwam vrij en zo kon ik vanuit mijn eigen vak kennis inzetten en een bestuurlijke bijdrage leveren aan de openbare ruimte. In 2002 werd ik fractievoorzitter en in 2006 wethouder. In 2010 werd ik voor een tweede periode wethouder, eind 2012 heb ik er zelf voor gekozen om op te stappen. Ik ben er echt drie maanden chagrijnig van geweest. Maar de zeven mooie jaren had ik niet willen missen. Ik heb veel geleerd over allerlei facetten van de politiek en ik heb er hele mooie en langdurige vriendschappen aan overgehouden.

Toen ik in Wijk en Aalburg kwam wonen, was Renny Wink mijn vraagbaak en geweten.

Ik vond het heel plezierig mensen in mijn omgeving te kennen, die een luisterend oor boden, waarmee ik kon sparren over de soms lastige onderwerpen. Vertrouwen en integriteit zijn daarbij van groot belang.

Waar sta je anno 2016?

“Midden in de maatschappij. Ik heb mijn aandacht weer meer gericht op mijn bureau. Daarnaast ben ik bestuurlijk actief als lid van de raad van commissarissen bij Woonservice Meander en zit ik in het dagelijks bestuur van het Streekfonds, onderdeel van het Streeknetwerk Biesbosch Delta. Het Streeknetwerk zet zich in voor het versterken en behouden van kernkwaliteiten van de Biesboschregio. Het Streekfonds is verantwoordelijk voor de toekenning van gelden. Ik wil betrokken zijn bij de omgeving waarin ik woon, meedenken over vraagstukken die er leven en ervoor zorgen dat er niet alleen ruimte is voor verschillende denkwijzen, maar deze ook bundelen.”

‘Besturen vergroot je netwerk op allerlei fronten’

Interview met Annemiek Stoopendaal

Interview met Annemiek Stoopendaal

“Mensen maken het verschil”

Ergotherapie studeren en uiteindelijk als wetenschappelijk onderzoeker en universitair hoofddocent werken voor Centrum voor Management Development in de zorg aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Annemiek Stoopendaal is een mooi voorbeeld van iemand die vanuit grote gedrevenheid steeds weer haar bakens verzet.

Het is alweer zeventien jaar geleden dat Annemiek vanuit Zeist, via Amsterdam, naar Woudrichem verhuisde. Ze was gespecialiseerd in de behandeling van volwassenen met niet-aangeboren hersenletsel. Maar ook toen al kriebelde het bestuurdersbloed en was ze naast haar werk enige jaren voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Ergotherapeuten. Na een jaar docentschap ergotherapie aan de Hogeschool van Rotterdam, werd ze in 1999 lid van de visitatiecommissie Hoger Beroepsopleidingen Fysio- en ergotherapie. Op dat moment had Annemiek wel vele kanten van haar vak gezien en zo’n beetje alles bereikt binnen haar vakgebied en dat maakte haar onrustig.

Inspireren, Stimuleren en Gunnen

Het was dus niet zo vreemd dat Annemiek, inmiddels dertig en met driekinderen, toe was aan iets nieuws. Met haar belangstelling voor ‘de mens achter de mens’, was een studie Culturele Antropologie aan de Universiteit van Utrecht een logische stap.. Ze koos voor de richting organisatieantropologie en rondde in twee jaar tijd haar doctoraal cum laude af Annemiek: “ Heel bepalend in zo’n proces is dat er mensen zijn die jou stimuleren en inspireren. Mijn inspirator in die periode was docent Jan Boesenkool. Hij stimuleerde mij om te gaan promoveren. Pauline Meurs en Mirko Noordegraaf  gaven mij de kans om mee te meewerken aan een onderzoeksprogramma ‘Zorg voor Management’; een onderzoek naar zorgbestuurders. k vertaalde dat al snel naar ‘Zorg vóór Management’.”

Precies in de periode dat Annemiek naar Woudrichem kwam, werd de asielboot in gebruik genomen. Als in 2001  Lets Circle Woudrichem wordt opgericht, denkt Annemiek er geen seconde over na en wordt ze bestuurslid. Deze stichting wil verbinding maken tussen de wal en het schip. “Hier zag ik dat vluchtelingen ontmenselijkt werden en geen doel in hun leven hadden”, vertelt Annemiek. Ze waren afgesloten van de maatschappij. Wij legden samen contacten tussen de Woerkummers en de vluchtelingen op het schip, die veelal uit Oost-Europa en Afrika kwamen.”

Welke bestuursfuncties bekleed je op dit moment?

“Er kwam een vacature vrij bij de Raad van Toezicht van zorginstelling Riethorst Stromenland.  Het is mooi om vanuit je vakgebied iets te kunnen toevoegen aan je eigen omgeving.”

 

‘De gelaagdheid in de zorg maakt het er niet overzichtelijker op’

 

Wat doe je als toezichthouder?

Ik stel kritische vragen aan de bestuurder die verantwoordelijk is voor het reilen en zeilen van de organisatie. Je staat ver van de werkvloer en daarom heb ik graag een taak waarbij ik toch dicht bij de mensen in een organisatie sta. Bij Riethorst Stromenland  ben ik contactpersoon van  de cliëntenraden. Zo hoor je of de organisatie naar tevredenheid van de bewoners functioneert en waar extra aandachtspunten moeten komen. Zo kan ik mijn steentje bijdragen.”

 

Ambieer je meerdere bestuursfuncties?

“Op dit moment niet, ik werk fulltime bij Het instituut voor Beleid & Management Gezondheidszorg en bij Centrum voor Management en Development in de zorg.”

Waar ligt jouw passie?

”Ik doe graag kwalitatief onderzoek naar specifieke zorg en bedenk daarbij altijd dat het gaat om mensen. Je wilt voor hen in een institutionele omgeving een veilige thuissituatie creëren. Waardigheid en trots, zijn serieuze items bij langdurige zorg en daar draag ik graag mijn steentje aan bij.”

‘Een onderzoek naar zorgbestuurders heeft me geleerd dat branchevreemde bestuurders per definitie geen slechte bestuurders hoeven te zijn. Het gaat erom dat je jezelf als bestuurder blijvend in het werk dat uitgevoerd wordt moet verdiepen.’

 

Interview met Esther Vroegh

Interview met Esther Vroegh

 

Je moet je beperkingen kennen. Je sterke punten niet onderschatten, dat zakje met zilverlingen, talenten.”.

Esther Vroegh is 41 jaar en heeft samen met haar compagnon Mr. Robert-Jan Mesland,  al 9 jaar een kantoor in Haarlem. Ze worden ondersteund door een aantal advocaten in loondienst  en  een forensisch medewerker. Esther is al meer dan 15 jaar werkzaam als strafrechtadvocaat. Daarnaast adviseert hun strafrechtpraktijk professionele (top) voetballers op het gebied van spelerscontracten, sponsorovereenkomsten en arbitrage.

 

Over welke essentiële kenmerken moet een succesvol advocaat beschikken en waarom?

Esther: “Heel hard kunnen en willen werken. Eigenwijs zijn, want van ons wordt verwacht dat we soms tegen de maatschappelijke visie in, het opnemen voor een cliënt. Analytisch zijn, een dossier echt gedetailleerd uit kunnen pluizen. Snel kunnen schakelen, want er gebeuren altijd weer onverwachte dingen op een zitting. Maatschappelijk betrokken zijn, weten wat er speelt in onze samenleving. Creatief zijn, leergierig en vooral  beschikken over heel veel doorzettingsvermogen.”

 

Sinds begin 2016 is Esther actief als voorzitter van de Stichting Wielerevenementen Aalburg.

Esther: “Sporten is een belangrijke uitlaatklep voor mij. Daarbij heb ik de grote ongelijkheid gezien in (media) aandacht en verdiensten bij het vrouwenwielrennen, terwijl de successen zeker zo groot waren als bij de mannen. Ik hoop met mijn kennis iets te kunnen bijdragen aan deze sport en de Stichting. Niet alleen de wereldtop, maar ook de breedtesport is hier sterk vertegenwoordigd. We hebben er zin in met elkaar dit prachtige event uit te bouwen, waarbij sporters en ondernemers elkaar versterken. Die kruisbestuiving is belangrijk om het gebied waarin wij wonen leefbaar  en aantrekkelijk te houden. Zo ook jonge, hoog opgeleide inwoners van Altena te laten beseffen dat er hier veel kansen voor hen liggen bij interessante bedrijven. Daarnaast laten zien aan de deelnemers van de toertocht, die uit heel Nederland komen, hoe het genieten is in deze streek. Bewegen is een must om scherp te blijven tijdens je werk. Je moet die spanningsboog af en toe laten vieren om optimaal te kunnen functioneren.  Gezonde geest in een gezond lichaam, zoals voor veeleisende banen geldt; fysiek en mentaal in topconditie zijn.”

Als je op wilt vallen, voldoen niet alleen hoge cijfers. Interessante stages en vrijwilligerswerk zijn zeker zo belangrijk.”

Esther: “Ik denk dat het heel belangrijk is dat je als advocaat, maar ook als student en vrijwilliger, dingen probeert te doen buiten je comfort-zone. Ik was vrijwilliger bij de Olympische spelen in Sydney en Athene  mede-jurylid KNWU 1999/2000.

Eén van mijn stages was bij de buurt Wetswinkel in een kansarme wijk in Vleuten. Daar heb ik gezien dat het leven een grote strijd kan zijn wanneer je niet aan je recht kunt komen. Bijvoorbeeld als je jezelf door een, sociaal maatschappelijke achterstand niet kunt verwoorden of geen internet hebt.

Wat is de reden voor jou om in een bestuur plaats te nemen?

Esther; “De organisatie moet wel aansluiten bij mijn interessegebied en energie geven.  Mijn blik verbreden en ik wil in brede zin maatschappelijk betrokken zijn. Verder hou ik van concrete doelen, dus bijvoorbeeld een event neerzetten.”

Moest je een drempel over toen je voor het eerst werd gevraagd?

Esther: ”Ik moest zeker een drempel over, maar ik vond het bijzonder dat juist ik ervoor gevraagd werd.”

Wat heeft het bestuurlijk actief zijn jou persoonlijk gebracht?

Esther: ”Aanboren en aanleren van andere vaardigheden, zoals geduld en goed luisteren.”

Wanneer vind jij dat je het als bestuurder goed hebt gedaan?

Esther; “Wanneer  je de betrokken mensen ook echt betrokken kunt maken en houden. Niet vergaderen om het vergaderen maar echt binding houdt met het uiteindelijke doel.”

Wat wil je andere vrouwen meegeven die nog twijfelen of ze bestuurlijk actief willen worden?

Esther: “Goed weten wat er speelt in een vereniging, organisatie of bedrijf en op tijd beginnen in het verenigingsleven. Besturen is toch een vak apart, zeker wanneer je te maken hebt met vrijwilligers.”

 

Sinds kort versterk jij het Team Vrouw & Altena, die zich inzetten om vrouwen een podium te geven. Wat is jouw drijfveer hierbij?

In 2010 werd ik tot de beste jonge vrouwelijke strafrechtadvocaat van Nederland gekozen, dat was de kroon op mijn werk. Tenminste voor dat moment hahaha, het blijft toch een momentopname en je moet direct proberen de lat dan nog hoger te leggen. Verder ben je zo goed als je laatste zaak, denk ik altijd maar. Mij heeft het zelfvertrouwen en veel exposure opgeleverd.

 

Iedereen heeft een mening tegenwoordig, heb jij daar ook last van?

Ja, soms is het heel indringend, wanneer het op de persoon gespeeld wordt. En social media maakt het er ook niet makkelijker op. Hier probeer ik zo min mogelijk naar te kijken. Vaak geven mensen een mening zonder dat deze gefundeerd is.  En elke nuance zoek is. Op zo’n moment stap ik op de fiets om heerlijk uit te waaien. Telefoon en tv uit, dat kan ik iedereen adviseren.

Esther geeft lezingen voor universiteiten aan jonge advocaten. Ze werkte mee aan vier boeken. “Juridische zaken vertalen in mensentaal blijft een uitdaging.” Ze deed jarenlang mee aan het radioprogramma Schuld en Boete. ”Een echte leider helpt anderen.”  Met een aantal ondernemende burgers proberen we onder meer Slot Loevestein, wielerclub Brakel, een topamazone en een doe-pad van Stichting Ruimte voor Buitensport en Recreatie financieel te steunen. Bescheiden, maar aangezien de overheid zich verder terugtrekt van de publieke taken zullen vrijwilligers en sponsors de kar moeten trekken op cultureel en sportgebied.

  • Lid Landelijk Netwerk vrouwen in de sport.
  • Lid specialisatieverenging Sport en Recht.
  • Secretaris Rodichem (2013 heden), bestuurslid stichting stimulering paardensport Bommelerwaard (2013 heden) bestuurslid Bommelerwaardse paardendag.
Interview met Paula Jorritsma

Interview met Paula Jorritsma

‘Maatschappelijke betrokkenheid loont’

Voor Paula is besturen met het oog op haar carrière geen drijfveer.

“Ik vind het belangrijk om betrokken te zijn bij je eigen omgeving of die van je kinderen. Op school, of bij een sportvereniging. In de praktijk zie ik dat de stap naar een bestuur voor veel vrouwen hoog is. Ze zien op tegen de verantwoordelijkheden, lang en vaak vergaderen en de ingewikkelde dingen die ze denken te moeten doen. Terwijl ze vaak zoveel kwaliteiten in te brengen hebben en er bovendien veel vaardigheden kunnen opdoen.”

Van onbezoldigd naar bezoldigd op een heel natuurlijke manier.

Voordat Paula bij het Streekarchief in Heusden ging werken, was ze actief als bestuurslid van de Stichting Peuterzaalzalen van de gemeente Woudrichem. Eerst onbezoldigd, maar later krijgt ze een deel van de 40 uur die ze zich inzet betaald. 

In 2008 in dienst van het Streekarchief te Heusden.

Naast haar drukke gezin met vier opgroeiende kinderen vindt ze ook nog de tijd om mee te werken aan verschillende uitgaven van de Stichting Historische Reeks Land van Heusden en Altena. Ze zet zich voor deze Stichting in als bestuurslid. Daarnaast is ze actief als bestuurder voor Taclla/Tikani, een Peruaanse ontwikkelingsorganisatie, gespecialiseerd in sociale ontwikkelingsprojecten.

Nog voordat Paula Jorritsma wethouder werd in Woudrichem, was ze eigenlijk al een bekende Woerkummer.

Toen Paula zich ook ging inzetten voor MAAS!, het bewonersplatform van de Vesting in Woudrichem, konden nog meer mensen kennismaken met haar enthousiasme voor haar omgeving. Op het gemeentehuis, waar ze vaak moest zijn om voor MAAS! allerlei zaken te regelen, bleef dat niet onopgemerkt. “Ik kreeg zelf ook meer zicht op hoe een gemeentelijke organisatie in elkaar zit en werkt. Toen ik in 2013 voorzitter werd van Progressief Altena, was de stap naar het wethouderschap na de verkiezingen in 2014 niet meer zo groot.” En zo veegt ze de vloer aan met het vooroordeel dat je eerst jaren actief in de gemeenteraad moet zijn geweest, voordat je het tot wethouder kunt schoppen.

Wat betekent het voor Paula zelf als bestuurder in het publieke domein?

Paula vindt besturen in het publieke domein heel anders dan besturen ‘achter de schermen’.Het politieke bestuur is voor mij een voortzetting van maatschappelijke betrokkenheid met andere middelen. Politiek is de kunst om waar te maken wat onmogelijk lijkt. Besturen achter de schermen heeft als voordeel dat het doorgaans een veiliger omgeving is. Politiek is een hard vak. Dat is op zich logisch; als jij zetels wint, gaat dat meteen ten koste van een ander. Het is de kunst je idealen en onbevangenheid te behouden op een plek waar het vergrootglas op ligt. Persoonlijke aanvallen zijn pijnlijk, maar eigenlijk zijn ze niet persoonlijk, ze zijn gericht op je positie.

 

P.C. (Paula) Jorritsma

Functie: Wethouder

Partij: Progressief Altena

 

Portefeuille:

Kunst en Cultuur

Archeologie en Monumenten

Werk en Inkomen (decentralisatie Participatiewet)

Zorg (decentralisatie AWBZ/WMO)

Sociale zaken en Welzijn

Ouderen

Jacht, Visserij en Dierenwelzijn

Voorlichting en Communicatie

 

Project(en):

Brede school Giessen-Rijswijk