Van FoodPrint naar FootPrint
Daar zaten ze, achter de tafel op het podium: zeven succesvolle ondernemers uit de regio, die beteuterd op hun neus keken. Er werd wat met de voeten geschuifeld, de schouders werden opgehaald. Moderator Harm Edens had net quasi-wanhopig de handen in de lucht gegooid en uitgeroepen ‘jullie zijn hier hartstikke goed bezig! Waarom weet de wereld dat niet?!’
Tijdens ‘Van FoodPrint naar FootPrint’ – een kennisevent, georganiseerd door Rabobank Altena , de BKA en Stichting Altena Kennispoort – draaide het allemaal om de duurzaamheidsuitdagingen die, gewild en ongewild, op het bedrijfsleven afkomen, met name in de voedselproducerende agro-sector. Na een middagprogramma, gericht op de jeugd, is het avondprogramma in het Sleeuwijkse Altena College er voor de volwassenen. Het panel én de ca 175 aanwezigen in de zaal blijken er allemaal van doordrongen dat het roer echt om moet, willen wij diezelfde jeugd nog een leefbare wereld nalaten en tegelijkertijd 9 miljard monden kunnen voeden (prognose 2050). Zoals Harm Edens het in zijn introductie zegt: ‘Dit is geen tijdperk van veranderingen, maar een verandering van tijdperk’. Een kort maar daarom niet minder schokkend filmpje toont vervolgens hoe de opwarming van de aarde inmiddels dusdanig snel verloopt dat anno 2100 een groot deel onleefbaar is geworden. Om te huilen, aldus Edens. ‘Maar wat heb je daaraan?’ pareert panellid Ad van Wijk, CEO van E. van Wijk Group, die gedurende de avond vaker blijk zal geven van een ontwapenende nuchterheid. Aan weerszijden van hem zitten Johan Kranenbroek (Algemeen Directeur van Oerlemans Plastics), Peter Schouten (General Manager van Schouten Europe), Ad van Wijk, Jan van Esch (Hoofd Kwaliteit van Kwetters Eieren), Herman van den Heuvel (eigenaar van De Lange Hoeve), Adri den Dekker (directeur Landbouw & Inkoop van Hak) en Theo Koekkoek (pluimveehouder en lid RvC Rabobank Altena). Stuk voor stuk worden zij bevraagd door Edens over de concrete duurzaamheidsstappen die binnen hun bedrijven genomen worden en over hoe zij de toekomst anno 2030 zien. Kranenbroek streeft ernaar dat alle verpakkingen herbruikbaar, recyclebaar of van biologische oorsprong zijn. Schouten richt het oog op landen als India, waar toenemende welvaart – en dus toenemende vleesconsumptie – dreigt te leiden tot westerse problemen. Bij Kwetters zien ze een belangrijke rol voor kippen in de afvalstroom: de boerin die vroeger het keukenafval in de kippenren gooide was zo gek nog niet. Hak is intensief bezig met het terugbrengen van de hoeveelheid chemische gewasbeschermingsmiddelen én het stimuleren van plantaardige voeding. Theo Koekkoek houdt zijn wensen plaatselijker: meer samenwerking binnen de agro-sector in Altena. Harm Edens valt hem direct bij en wijst de panelleden één voor één aan: ‘als jij nou eens jouw groenten in zijn potjes doet en hij brengt het met zijn vrachtwagens weg…’
Ook burgemeester Fons Naterop van Aalburg drong er in zijn welkomstwoord op aan: samenwerking. ‘En maak het concreet: stel samen een manifest op met 10 keiharde punten en biedt dat aan in Den Haag.’ Tja, Den Haag, de overheid… vriend of vijand? Edens kaart het onderwerp uiteraard aan, de avond is immers gericht op het verbinden van bedrijfsleven, overheid en instellingen. Maar met een dappere ambtenaar van EZ op de eerste rij houden de meeste panelleden de kaarten tegen de borst. Behalve, opnieuw, Ad van Wijk: ‘Ze komen af en toe met van die domme regels. Een voorbeeld: een chauffeur die vóór 5.00 uur ’s ochtends vertrekt mag maar een dag van 11 uur maken. Dus in de transport springt iedereen stipt 5.00 uur achter het stuur en rijdt, bam, vol de file in. Denk nou even na voor je zoiets verzint!’ Zonder het achterste van hun tong te laten zien vinden ook de overige panelleden dat in de praktijk het bedrijfsleven de duurzaamheidskar trekt, waarbij overheidsregelgeving soms eerder belemmerend dan stimulerend werkt. En Den Dekker verbaast zich erover hoe weinig concreet bijvoorbeeld de recent gepresenteerde Landbouwvisie is. ‘Prachtig stuk, hoor, maar het krijgt nergens een invulling.’ Praktisch denken, dat is evident de drijfveer bij deze ondernemers. En niet alleen dénken maar vooral doen: continu innoveren, op weg naar een beter bedrijfsresultaat én een betere wereld omdat die twee doelen uitstekend hand in hand kunnen gaan. En tijdens al dat denken en doen stopt de Altenase ondernemer misschien wat te weinig tijd in praten. Praten met elkaar, op regelmatige basis, kan zorgen voor onderlinge versterking. En met praten over jezelf is ook niks mis. Dan weet de wereld straks misschien wél hoe goed we in Altena bezig zijn!
Simone van Heiningen